Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Το θέμα της Υπατίας, χμ... ή μήπως το μεταναστευτικό;



Οι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα το έχουν χάσει τελείως. Ακόμα και η ανθρώπινη έκφρασή μας έxει κομματικοποιηθει. Έχουμε χάσει ακόμα και τη δυνατότητα να αισθανόμαστε και να εκφραζόμαστε ελέυθερα λόγω της πολιτικής ορθότητας που πάντοτε επιβάλουν οι μειοψηφίες των δύο πολιτικών άκρων. Ο κόσμος είναι τόσο πρωτόγονος διαννοητικά, που νομίζει οτι υπαρχουν πάντα και επί παντός επι στητού δύο λύσεις.

Όσον αφορά το θέμα των ημερών, και ανάλογα με το πολιτικό πρίσμα του καθενός αυτές οι δύο λύσεις είναι:

Τους διώχνω και είμαι απάνθρωπος ή τους νομιμοποιώ, δημιουργώ ιστορικό προηγούμενο και μετατρέπω την Ελλάδα σε πόλο έλξης των επι γης βασανισμένων.

Προσωπικά δεν ανησυχώ ούτε για το πρώτο ούτε για το δεύτερο. Γιατί είτε τους διώξουμε και γίνουμε απάνθρωποι, σε λίγο καιρό θα είμαστε εμείς μετανάστες στις χώρες τους. Και αν μετατρέψουμε την Ελλάδα σε "πόλο έλξης" πάλι δεν ανησυχώ γιατί σε λίγο θα φεύγουν από μόνοι τους. Δεν υπάρχει μέτρο σε αυτή τη χώρα. Δεν υπάρχει μυαλό και ψυχραιμία. Υπάρχουν μόνο προκαταλήψεις και κλειστά μυαλα. Και είτε ντυνόμαστε με δεξιά ή αριστερή προβιά, ξεχνάμε ότι κυρίως ντυνόμαστε πρόβατα. Απαιτώ λοιπόν Πακιστανική υπηκοότητα, γιατι μετά σαν Πακιστανός θα με σέβονται περισσότερο τόσο εντός Ελλάδος αλλά κυρίως εκτός Ελλάδος όπου ντρεπόμαστε να πούμε ποιοι είμαστε και από που ερχόμαστε. Όχι τώρα με τη δήθεν κρίση αλλά εδώ και χρόνια.

Έχω ζήσει σχεδόν το μισό κομμάτι της ζωής μου στο εξωτερικό. Ξέρω πολύ καλύτερα από τον κάθε wonnabe Έλληνα ανθρωπιστή ή Έλληνα πατριώτη που δεν έχει φύγει ποτέ απ' το χωριό του τι σημαίνει ρατσισμός, τι σημαίνει να σε κοιτάνε με αηδία επειδή είσαι ξένος! Να σε λοιδωρούν, να σε κυνηγούν, να σε υποσκάπτουν και να σε εκμεταλλεύνται χωρίς ηθικες αναστολές. Νομίζω πως έχω το δικαίωμα να γράψω δυο αράδες και πως αυτές θα έχουν ιδιαίτερο βάρος για όποιον αποφασίσει να τις διαβάσει.

Το ελληνικό ψευδοκράτος κινήθηκε λάθεμένα στο θέμα αυτό για πολλά χρόνια. Η αναπτυξιακή οδός στηρίχθηκε πάνω στα φθηνά αλβανικά εργατικά χέρια. Καλομάθαμε και μετά όταν ξαφνικά γίναν πολλοί, δεν τους θέλαμε πιά. Πέρασαν 20 χρόνια και πολλοί από αυτούς έχουν αφομοιωθεί στις κοινωνίες που ζούν. Και ξαφνικά είχαμε την ασιατική είσοδο. Ινδοι, πακιστανοι, Κινέζοι και αργότερα αφρικανοί σε μια εποχή χωρίς αναπτυξιακές φιλοδοξίες και στόχους δεν έχουν χρησιμότητα και ουσιαστικό λόγο ύπαρξης για τον καλομαθημένο και πολυσπουδασμένοΈλληνα. Οπότε πρέπει να φύγουν. Και πάλι το κράτος δεν κινήθηκε με σύνεση. Δεν δημιουργησε τις συνθήκες έτσι ώστε να αποτρέψει την αθρώα είσοδο των αλλοδαπών στη χώρα. Ίσα ίσα για κομματικούς και ψηφοθηρικούς λόγους τους διευκόλυνε με αποτέλεσμα η Ελλάδα να θεωρείται η εύκολη λύση.

Ένας σωστός παρατηρητής δεν ξεχνά να δεί το πρόβλημα και από την άλλη πλευρά. Καταδιωκόμενοι, βιασμένοι, δοοφονημένοι, πολλοί από αυτούς ήρθαν στις θύρες της Ελλάδας από κάθε άκρη της Γής ακόμα και με τα πόδια. Αυτό αποδυκνύει και καταδυκνύει το πόσο μεγάλη ήταν η ανάγκη για αυτούς τους ανθρώπους η προσφυγιά. Γιατί στην ουσία για πρόσφυγες μιλάμε.

Χωρίς πρόληψη, χωρίς ώριμα μέτρα, μετά από παλιμπαιδισμούς, κινήσεις εντυπωσιαμού και νομοθετήματα για τα μάτια του κόσμου και της ΕΕ φτάσαμε στο σήμερα. Για ψηφοθηρικούς κυρίως λόγους και πάλι 300 περίπου άνθρωποι στήθηκαν επί σκηνής να παίξουν το έργο του εξηλαστήριου θύματος. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί αλληλέγυοι ευχόντουσαν να πεθάνει κάποιος από τους απεργούς, γιατί το αίμα και ο θανατος καθαγιάζει κάθε αγώνα και οι μαρτυρες ηρωοποιούνται και κατ επέκταση η μνήμη τους καπηλεύεται πιο εύκολα αργότερα. Γίνεται αφίσες, κονκάρδες, γκράφιτι και Τ-shirt. Είναι γνωστές εξάλλου οι μαρτυρίες για απαγόρευση σιτησης των απεργών από τους "αλληλέγυους" υπό τη μορφή συμπαράστασης λένε. Από την άλλη πλευρά οι "πατριώτες" της κοινωνίας καλλιέργησαν το φόβο χρησιμοποιώντας απλή διαλεκτική που ίσως να έχει μια λογική βάση εκ πρώτης όψεως αλλά και εκεί η υποκρισία ξεχειλίζει. Αν ξεχάσουμε δηλαδή το πως φτάσαμε ως εδώ, αν αναλογιστούμε το τι συνέβη τα τελευταία 20 χρόνια αν ξεχάσουμε το ποιοί εκμεταλλέυτηκαν τα φτηνά εργατικά χέρια για τις "ντροπιαστικές" δουλειες και απομονώσουμε το Υπατια σαν μεμονωμένο σκηνικό. Όλα για να ανέβουν τα ποσοστά στις εκλογές, τώρα που ο δικοματισμός δήθεν τελείωσε. Ο πατριώτης αποκαλεί τον ανθρωπιστή εθνοπροδότη, ο φιλεύσπλαχνος τον λογικό φασίστα. Και οι δύο με μια self-righteous υστερία που προκλέι αηδία. Και οι δύο βασιλικότεροι του βασιλέως. Χωρίς κανένα μέτρο, χωρίς καμία ουσία. Με μόνο στόχο την για άλλη μια φορά άνευ λόγου διχοτόμηση της κοινωνίας μας και τη δική τους επικράτηση με κάθε κόστος.

Σε ένα έγκλημα ο ύποπτος που φέρεται να βγαίνει κερδισμένος από αυτό είναι συνήθως και ο ένοχος.

Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος που η μία πλευρά τροφοδοτεί την άλλη ο φόβος την ανάγκη και η ανάγκη τον φόβο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η ελληνική κοινωνία είναι άρρωστη. Και είναι άρρωστη γιατι δεν υπήρξε προσοχή και πρόληψη. Δεν γίνεται να κινηθούμε επιθετικά και ακραία αλλά ούτε και σαν παθητικά κορόιδα. Θα ειναι σαν να κάνουμε χημειοθεραπεία για να αντιμετωπίσουμε μια πνευμονια ή από την άλλη πλευρά να αποφύγουμε τη φαρακευτική αγωγή για να μην ενισχύσουμε τους φαρμακευτικούς κολοσούς.

Η λύση είναι μία. Υπομονή μεν αλλα όχι άλλες απερίσκεπτες υποχωρήσεις. Με σύνεση πρεπει να χτίσουμε τη κοινωνία μας σε νέα βάση. Η Ελλάδα είναι μια απλή περιφέρεια της Ευρώπης πλέον. Και αν θελουμε να είμαστε πραγματικά ανθρώπινοι να κινηθουμε με σθένος προς την αποδοχή των μεταναστών και προσφύγων και από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή είναι η έμπρακτη στηριξη προς τους κακοποιηένους αυτούς ανθρώπους. Μπορεί να είναι ένας προσωρινός παράδεισος η Ελλάδα αλλά σίγουρα δεν είναι Ελλάδα ο προορισμός τους. Δεν μπορούμε να γίνουμε Ιταλοί και να βουλιάζουμε τα πλοιάρια με τους μετανάστες για να τους ξεφορτωθούμε. Ούτε ΗΠΑ να στήνουμε φράχτες με ελεύθερους σκοπευτές. Δυστυχώς όμως δεν μπορουμε να τους βάλουμε και σπίτι μας ή τουλάχιστον να τους "φιλοξενήσουμε" επ άπειρον. Δεν είναι αντικείμενα αλλά άνθρωποι με βιοποριστικές ανάγκες, και εφόσον η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας τους αναγκάζει σήμερα να ζουν 20 και 30 σε ενα 2άρι, φανταστείτε σε λίγο καιρό που τα πράγματα θα είναι χειρότερα σε τι κατάσταση θα είναι και αυτοί αλλά και εμείς. Η μόνη διέξοδος είναι να δημιουργήσουμε μια γέφυρα-πέρασμα προς την Ευρώπη.

Εμείς δεν έχουμε να φοβήθούμε κάτι. Η ελληνική κατάσταση θα πέσει σε τόσο τραγικά επίπεδα, που και εμείς οι ίδιοι θα πάρουμε τα αεροπλάνα για τα "εξωτερικά".

Το ελληνικό κράτος μοιάζει με έναν τυπικό Έλληνα φοιτητή που τα αφήνει όλα για την τελευταία στιγμή και στην πρώτη αναπάντεχη κρίση τρέχει να τα μπαλώσει με αλχημείες και σκονάκια. Είναι χρέος της κάθε κυβέρνησης να βρίσκει τις χρυσες τομές. Να βρίσκει λύσεις. Να χτίζει τα τοίχη την κατάληληλη στιγμή και όχι εκ τον υστέρων. Να προνοεί και να προλαμβάναι τις καταστάσεις και όχι να σέρνεται από αυτές.

Για αυτό και εκλέγονται αυτοί και όχι εμείς οι απλοί και άσχετοι άνθρωποι.