Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Δικαιολογημένη Βία;


Πολλοί βιάζονται μέσα στην αγανάκτησή τους να δικαιολογήσουν την βία. Είναι όμως η βία μια λύση στα σημερινά αδιέξοδα; Οδήγησε ποτέ η βία σε βιώσιμες καταστάσεις και λύσεις; Πιστεύω πως όχι. Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα που υπερασπίζονται την άποψή μου αυτή.

Η Γαλλική επανάσταση οδήγησε σε σφαγές και στην εγκαθίδρυση της επονομαζόμενης Τρομοκρατίας, η όποια κατέληξε σε τριανδρία, μοναρχία/αυτοκρατορία και τελικά στη διάλυση της Γαλλίας μετά τη συντριβή του Ναπολέοντα. Ιδία ακριβώς  και η εξέλιξη τη Ρωσικής επανάστασης.
Όσες κοινωνίες αντίθετα χρησιμοποίησαν το υπάρχον σύστημα και τους κανόνες του για να έρθουν σε θέση να το βελτιώσουν ή και να το αλλάξουν, μεγαλούργησαν και αυτοί και οι πολίτες των. Η πείνα στην οποία αναφέρονται πολλοί σαν το μέγιστο λόγο του εναγκαλισμού της βίας, και βάση αυτής δικαιολογούν τη βία, είναι δυστυχώς ή ευτυχώς μια μεταφορική κατάσταση. Ξέρω πως θα αντιδράσετε, αλλά εφόσον μιλάμε για αλλαγές μιας ολόκληρης χώρας όπως και να το βλέπουμε εμείς, οι άνθρωποι του σήμερα, δεν πεινάει όλος ο λαός όπως πεινάμε οι πραγματικά φτωχοί και υποβαθμισμένοι λαοί αλλού στο κόσμο. Αυτοί θα προσέξετε πως βρίσκονται σε εμφυλιακές ή εμπόλεμες καταστάσεις και θα έλεγα σε άκρως διαφορετικές με τη δικιά μας καταστάσεις.

Η ψύχραιμη ματιά είναι αναγκαία είτε διαφωνείτε με το παραπάνω είτε όχι. Εμείς, σαν απλός λαός δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα με τη βία, παρά μονό να χάσουμε. Ακόμα και στο σενάριο οπού εισβάλει ο λαός στη βουλή και εκτελεί τους πολιτικούς, την επομένη ακριβώς στιγμή, αυτοί που φώναζαν πιο δυνατά από όλους μέσα στον όχλο, αυτοί θα πάρουν την εξουσία και στο όνομα της λαϊκής επανάστασης θα σιωπούν όσους διαφωνούν μαζί τους. Και στο όνομα της προηγούμενης κατάστασης θα απλοποιήσουν κάθε ευθύνη από πάνω τους για την κατάσταση εξαθλίωσης στην οποία θα έχει οδηγηθεί ο λαός μετά. Αν λοιπόν, ενισχύσουμε τη βία και τη δικαιολογήσουμε, το μονό που θα κερδίσουμε είναι μια εξαθλιωμένη κατάσταση στην οποία οι επαναστατικοί κυβερνήτες θα ζητούν από το λαό κι άλλες θυσίες. Θυσίες που αυτή τη φορά θα τις δικαιολογούν και θα τις επιβάλουν υπό την διαλεκτική της "ευθύνης της προηγούμενης κατάστασης/καθεστώτος". Σας θυμίζει κάτι;

 Η λύση γεννάται μονό μέσω της ομαλότητας, μόνο μέσω της υπομονής και μόνο μέσω της σωστής ψήφου στις εκλογές. Ξέραμε όλοι τι θα γίνει πριν τις εκλογές αν έβγαινε ο ένας ή αν έβγαινε ο άλλος και ψηφίσαμε. Πάντα γνωρίζαμε. Πολλές φορές σε διάφορες κρίσεις ειλικρίνειας των πολιτικών μας το έλεγαν ευθέως. Η σημερινή κυβέρνηση πολλές φορές παραδέχτηκε το τι θα συμβεί έστω και με το κλασσικό πολιτικάντικο τρόπο. Τώρα, υποκρινόμαστε κάποιοι ότι πέφτουμε από τα σύννεφα, αδιαφορώντας για τις περιορισμένες υπαρκτές λύσεις και πιστεύοντας εύκολα αυτούς που απλά με αγανάκτηση και οργή περιγράφουν το πρόβλημα, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν μια θέση ισχυρής βοής στον επερχόμενο χαμό της λαϊκής εξέγερσης που λέγαμε πιο πάνω.

Δε γίνεται να κάνουμε κάθε 2 μήνες εκλογές, ούτε μόλις πραγματώνεται κάτι που δε μας αρέσει, το οποίο όμως γνωρίζαμε ότι θα γίνει από πριν, αλλά συνειδητά ξεχνάμε, ξαφνικά επιλέγουμε να επαναστατούμε, δίνοντας ευκαιρία γιγάντωσης του παράλογου και παράφρονος μαύρου ή κόκκινου φασισμού. Απλά στο τέλος της τετραετίας να θυμόμαστε κάθε μας ένσταση, έχοντας στο νου μας όμως και κάθε εξήγηση. Αν μας πείθει δικαιολογούμε, αν δε μας πείθει καταδικάζουμε με τη ψήφο μας. Το σύνταγμα και η δημοκρατία μας έτσι λειτούργει έτσι όπως εξελίχτηκε από την ίδρυση του κράτους μας μέχρι σήμερα. Και φανταστείτε ότι το παρόν σύνταγμα είναι το πιο δημοκρατικό που είχαμε ποτέ.

Εμείς επιλεγούμε να ονειροπολούμε και να ονειροβατούμε πεισματικά αρνούμενοι να αποδεχτούμε τη πραγματικότητα. Αρνούμενοι να καταλάβουμε πως η χώρα μας χρεοκόπησε και πως αυτά που έχουμε τώρα τα λίγα, δε θα τα είχαμε υπό καθεστώς χρεοκοπίας. Το αν το πιστεύετε αυτό ή όχι είναι θέμα αντίληψης του καθενός και δικαίωμά του. Κανένας όμως δεν έχει το αυθαίρετο δικαίωμα να υπερασπίζεται τη βία και την οργή υπό όποια σημαία αι αν αυτή προωθείται. Γιατί η βία όπως και ο φασισμός, παραφράζοντας τον Μπρεχτ που είναι ξαφνικά και της μόδας τελευταία, στο τέλος θα έχει ως θύμα και εσένα που σήμερα, παράφρονα, εύκολα την υπερασπίζεσαι και την αγκαλιάζεις.

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Αποφθεύγματα Σεβασμού (Προφανώς κλεμμένα)

1. Η καλύτερη πληροφορία είναι η σωστή σκέψη.
2. Η πείρα είναι μία φλόγα που φωτίζει μόνον όσους έχει κάψει.
3. Ο έξυπνος άνθρωπος αλλάζει γνώμες, ο ανόητος ποτέ.

4. Οι άνθρωποι αποφασίζουν με το συναίσθημα και στη συνέχεια τεκμηριώνουν την απόφασή τους με λογικά επιχειρήματα. Μέγα λάθος.
5. Η λύση ενός προβλήματος αλλάζει τη φύση του προβλήματος.
6. Η επαναστατική φάρσα (των φοιτητοπατέρων) δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την μεταμφίεση μιας ασυγκράτητης επιδίωξης βολέματος
7. Η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων.

8. Τα λεφτά θα σου αγοράσουν ένα σκύλο, αλλά όχι το κούνημα της ουράς του.
9. Το ν' αγοράζει κάποιος βιβλία είναι καλό, αρκεί να μπορεί ν' αγοράσει και το χρόνο που χρειάζεται για να τα διαβάσει.
10. Αν προσπαθήσεις να αποκτήσεις όλα όσα θέλεις, τότε είτε θα πεθάνεις δυστυχισμένος, ή θα γίνεις εγκληματίας.
11. Τα ψηλότερα τείχη δεν είναι κτισμένα από τούβλα, αλλά από προκατάληψη.

12. Τα σπουδαία μυαλά συζητούν για ιδέες, τα μεσαία μυαλά συζητούν για γεγονότα και τα φτωχά μυαλά για ανθρώπους.
13. Στη ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο. Αν όμως η ανθρωπότητα έφτασε ως εδώ, αυτό το χρωστάει στους αισιόδοξους.
14. Η μέρα θα ανατείλει, είτε σηκωθείς εσύ είτε όχι.
15. Μια από τις σοσιαλιστικές ιδέες είναι ότι το να κερδίζεις χρήματα είναι αμαρτία. Εγώ πιστεύω ότι το να χάνεις χρήματα είναι αμαρτία.
16. Οι μάχες κερδίζονται από ανθρώπους που ξέρουν να αντέχουν.
17. Θάρρος σημαίνει αντίσταση στον φόβο, κυριαρχία πάνω στο φόβο, όχι απουσία του φόβου.
18. Οι άνθρωποι δεν αντιδρούν στην ιδέα της αλλαγής, αλλά στην δική τους αλλαγή
19. Οι άνθρωποι που δεν κάνουν καλό σε κανένα, είναι αδύνατο να νιώσουν ευτυχισμένοι.
20. Εμπειρία είναι το όνομα που δίνει ο καθένας στα λάθη του.
21. Όσο μεγαλύτερη είναι η γνώση ενός ανθρώπου, τόσο πιο ήπια η κρίση του.
22. Για να σε βοηθήσει η τύχη πρέπει πρώτα ο ίδιος να βοηθήσεις τον εαυτό σου
23. Ο άνθρωπος που είναι εγωιστής , υπερηφανεύεται ότι έμαθε πολλά, ο σοφός όμως λυπάται που δεν έμαθε περισσότερα.

24. Δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι, παρά μόνο εκείνοι που γελούν.
25. Το μόνο μέρος όπου η επιτυχία προηγείται της εργασίας είναι το λεξικό.
26. Μην εκνευρίζεσαι αν ο γείτονάς σου έχει το στέρεο ανοιχτό στις δύο το πρωί. Τηλεφώνησέ του στις πέντε και πες του πόσο σου άρεσε.
27. Λογική είναι η τέχνη να κάνεις λάθος με αυτοπεποίθηση
28. Τράπεζα είναι το ίδρυμα που σου δανείζει λεφτά αν μπορείς να αποδείξεις ότι δεν σου χρειάζονται
29. Μην διαφωνείς δημόσια με έναν ηλίθιο. Ο κόσμος μπορεί να μην καταλάβει τη διαφορά.
30. Ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψεις τα όρια του δυνατού, είναι να αρχίσεις από τα αδύνατα.

31. Το άθροισμα της ομορφιάς και της εξυπνάδας είναι πάντα σταθερό.
32. Πολιτική είναι η τέχνη του να μοιράζεις μία πίτα με τέτοιο τρόπο ώστε να πιστεύει ο καθένας ότι έχει πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι.
33. Δημόσιος υπάλληλος είναι εκείνος που έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση.
34. Κουμουνιστής είναι εκείνος που δεν έχει τίποτα και θέλει να το μοιραστεί με όλο τον κόσμο.

35. Τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι ή ανήθικα ή παράνομα ή παχαίνουν.
36. Ο έξυπνος παραδέχεται το λάθος του, ο πονηρός δικαιολογείται, και ο βλάκας επιμένει.
37. Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και δεν είμαι τόσο σίγουρος για το σύμπαν.

38.Το κρεβάτι είναι το πιο επικίνδυνο μέρος του κόσμου. Ενενήντα τοις εκατό των ανθρώπων πεθαίνουν εκεί.
39. Διεθνής βοήθεια είναι η διαδικασία κατά την οποία μεταφέρονται πόροι από φτωχούς πλούσιων κρατών σε πλουσίους φτωχών κρατών.
40. Στην εξίσωση των εργατοπατέρων οι ίδιοι ισούνται με τη διοίκηση, η υπάρχουσα διοίκηση ισούται με το μηδέν, και οι μέτοχοι αποτελούν έναν ενοχλητικό παράγοντα που μανιωδώς κοιτάζουν να αφανίσουν.
41. Όποτε έχεις μια αποτελεσματική κυβέρνηση, εχεις μια δικτατορία.