Χαρακτήρισέ με: Αριστερός ή Δεξιός

Προχθές πέτυχα κάπου την εξής δήλωση:

"Το "αριστερα" και το "δεξια" δεν πεθανε και δεν θα πεθανει ποτε.Γιατι ή θα εισαι με τον κοσμο ή θα εισαι με τα αφεντικα"

  Η πρόταση αυτή χαρακτηρίζει την πνευματική φτώχια που υπάρχει σε αυτη τη χώρα. Σε ποια εγκυκλοπαίδεια γράφεται ότι το κεντρικο σημείο της δεξιάς ιδεολογίας ειναι να εχεις αφεντικά και η αριστερά είναι "με τον κόσμο"; Ποιον κόσμο και ποιά αφεντικά; Εδώ και 70 χρόνια η αριστερά ακολουθούσε αρχικά τα παραγγέλματα της σοβιετικής ένωσης και αργότερα, μετά τη πτώση της, συνέχισε έως σήμερα, να μεταλάσσει και να ξανασερβίρει το παραμυθι του "ειμαστε με τον λαο μεν, αλλά μόνο με τον εργάτη, ο οποίος πάντα είναι βασανισμένος, και όχι με τις άλλες τάξεις, όποιες και να ειναι αυτές, δηλαδή τους πλούσιους". Έτσι αόριστα λοιπόν, τους πλούσιους. Εμεις οι υπόλοιποι δηλαδή που δεν ειμαστε εργάτες σε ορυχεία, δεν ειμαστε λαός, δεν εχουμε δικαιώματα, ακολουθούμε απλά τις επιταγες της πόλωσης και εντασσόμαστε στο αντίθετο από τον δικό τους πόλο. Τα όργανα της ακροαριστεράς υποβοηθουμενα από τον αέρα της "Αλλαγής" έχουν κάνει τέτοια καμπάνια παραπληροφόρησης και παραγραφής της ιστορίας εδώ και 30 χρόνια που σήμερα ο Ελληνικός λαός αδυνατεί να ξεχωρίσει τις διάφορες υπάρχουσες ιδεολογίες. Και η άλλη πλευρά, μεσα στο πανικό της κατάρρευσής της ασχολήθηκε με το πως θα αντιγράψει ότι μπορουσε να αντιγράψει από τον αντίπαλο χάνοντας έτσι μια για πάντα την ουσία του θέματος.

Έχουν απλοποιηθεί όλα για να οδηγηθεί ο κόσμος στο να θεωρουνται μονο οι αριστεροι ως καλοι, φιλάνθρωποι και ασχολουμενοι με τα δικαιώματα του κόσμου. Οι υπόλοιποι δεν ειναι με το κόσμο, θέλουνε το κακο του λαού, να εξυπηρετήσουν ξένα συμφέροντα και να ξεπουλησουν τα πάντα. Θεωρώντας πως δεξιοι τυγχάνει να είναι ο μισος πληθυσμός στη χώρα μας, τότε μιλάμε ειτε για αυτοκαταστροφικές διαθέσεις αυτου του μερους των πολιτών, είτε για ύποπτη ηλιθιότητα των δημιουργών του πολιτικού πλαισίου χαρακτηρισμών και ταμπέλων. Είναι τόσο εύκολο να πιστεύεις οτι ο μισός κόσμος είναι ηλίθιος; Γιατί αυτό κάνεις όταν συμφωνείς με μια τέτοια δήλωση.

  Ειλικρινα ειναι απογοητευτικό που ο Έλληνας προτιμάει πάντα τα πολλά λόγια απο τις πράξεις. Και ακόμα πιο απογοητευτικό είναι πως το εφαρμόζει και στον εαυτό του. Σαν κλασσικό τεμπελόσκυλο θα πιστέψει αυτον που του υπόσχεται άραγμα. Τώρα ή στις επόμενες εκλογές, θα υποστούμε τις συνέπειες λοιπόν της υπαρκτής ακρας αριστεράς και σε επόμενο χρόνο της υπαρκτής άκρας δεξιάς. Γιατί πάλι μετά θα παμε από το ένα στο άλλο άκρο επειδή ξαφνικά η αριστερά "σας πρόδωσε" και σταμάτησε να χαϊδεύει τους αφράτους απο τη ξάπλα πισινούς του "λαού". Και τότε επειδή για παράδειγμα μας γέμισε μετανάστες θα πάνε να γίνουν όλοι χρυσαυγίτες. Γιατί με τη νοοτροπία αυτη, μονο αυτοι θα εχουν απομείνει ασπίλωτοι στα μάτια σας. Αυτοι θα ειναι οι μόνοι πλέον που θα σας υπόσχονται πως φταίει καποιος άλλος για τη κατάντια σας. Οι μόνοι που δε θα σας λένε πόσο επιπόλαιος και ακαλλιέργητος ειναι ο Έλληνας. Οι μόνοι που δε θα σας λενε πως πάντα και για τα πάντα θα φταίει ο λαός που εκλέγει από τα σπλάχνα του τους αντιπροσώπους του και τους ηγέτες του. Ο μόνος που δε θα σας λέει πως πρέπει επιτέλους να αλλάξει ο τρόπος σκέψης του και το επίπεδό του.

  Οι λαοί, τα έθνη, οι κοινωνικές ομάδες, οι οργανώσεις εχουν πάντα τους ηγέτες που τους αναλογουν και τους αξίζουν. Αν στον Έλληνα λοιπόν αξίζει ο Τσίπρας αυτή τη στιγμή και ο Μιχαλολιάκος την επομένη τοτε φανταστείτε για τι επίπεδο λαού μιλάμε...

Ο Ρατσισμός στην Ελλάδα

  Εδώ και 15 χρόνια πολλοί λένε πως οι Έλληνες είναι ρατσιστές. Διαφωνώ. Ποτέ δεν ήμασταν ρατσιστές, απλά έχουμε έμφυτη την έννοια του μέτρου. Και όταν το μέτρο αυτό προδίδεται, αντιδρουμε, και αντιδρουμε με ένταση. Επειδή όμως και εμείς οι ίδιοι έχουμε χάσει ή παραποιήσει την έννοια αυτη αντιδρούμε πλέον απλά και μόνο για να αντιταχθουμε ακολουθώντας υπερήφανα τον φυσικο νόμο της δράσης - αντιδρασης σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

  Ξέρετε, λοιπόν γιατί γινανε "ρατσιστές" οι Έλληνες; Γιατι τους φλωμώσανε στη προπαγάνδα και στη πολιτική ορθότητα. Γιατί όποτε η Ελλαδα εκανε ενα βημα προς τη σωστή κατεύθυνση στο θέμα αυτό πάντοτε υπήρχε η μερίδα του τύπου/ κόσμου/ διανόησης, που επειδή η ιδεολογία τους είναι μηδενιστική εκρινε προσπαθώντας να δημιουργήσει ενοχές στον Έλληνα, που δεν έδωσε ακόμα περισσότερα στον ξένο φιλοξενουμενο. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθει μια αυτοτροφοδοτούμενη συμπλεγματική κατάσταση, στην οποία λόγο έλλειψης του μέτρου, φτάσαμε σιγά-σιγα στη φάση των υπερβολών και εν τέλει των ακροτήτων. Η μια πλευρά ήθελε να πάρει τον κάθε μετανάστη. να τον χαρακτηρίσει πρόσφυγα και να τον κάνει Έλληνα μέσα σε ενα βράδυ (ως προς τα δικαιώματα δηλαδη των πολιτών της Ελλάδας) και αποκαλούσε όσους διαφωνούσαν με αυτη την άποψη ως φασίστες και ρατσιστές. Η άλλη πλευρα από αντίδραση εφτασε να ζητά να μπούν τείχη στα σύνορα, να βουλιάζουν τις βάρκες των δουλεμπόρων και να οπλοφορουν ελεύθερα για να μπορούν να αμύνονται φοβισμένοι από όσα εγκλήματα είδαν με τα μάτια τους ανυπεράσπιστοι απο τη πολιτεία. 

  Ειναι προφανές πως καμια απο αυτες τις δυο πλευρες δεν έχουν δίκιο. ΠΡΟΦΑΝΕΣ. Όποιος έχει φύγει απο το χωριό του και έχει ζήσει σε πολυπολιτισμικες χώρες μπορεί να αντιληφθει αυτό που γράφω. Ειναι τελειως διαφορετικό να ζει μια κοινωνια σε καλές συνθηκες, να έχει τους ξενους της στο περιθωριο, να τους βρίζει και να τους κακοποιεί επειδή ειναι ξένοι (πραγματικός ρατσισμός). Αλλο πράγμα ειναι ομως σε μια κοινωνια που παραπαίει και εξαθλιώνεται καθημερινά, να προστίθεται και το βαρος της διαχείρισης, της διάσωσης, της φιλοξενίας, της αποδοχής των απελπισμένων ξένων, των συνηθειών, του επιπέδου και της αισθητικής τους. Η δική μας εξαθλίωση μας κάνει να νιώθουμε καταπίεση όταν βλέπουμε τις πλατείες μας να γμίζουν μουσουλμάνους και να κανουν θρησκευτικές εκδηλώσεις, όταν μόλις τη προηγουμενη χρονιά δεν υπήρχαν καν τόσοι ωστε να κανουν πράξη το γεγονός. Και όλα αυτα υπο το κριτικό μάτι αυτών των ομάδων που καραδοκουν να χαρακτηρίσουν φασιστα τον οποιονδήποτε αντιδρά σε όλα αυτά τα απότομα και ανεξήγητα.Ομάδες οι οποίες εξυπηρετουν τα δικά τους συμφέροντα και παίζουν τα δικά τους παιχνιδια.

  Ο Έλληνας ΔΕΝ ειναι ρατσιστής, απλά δεν είναι και κορόιδο. Όταν λοιπον βλέπει την Αθηνα και τη Θεσσαλονίκη εδώ και μια δεκαετια να γκετοποιείται, όπως ακριβώς συμβαίνει και στο Λονδίνο όπου υπάρχουν white-free zones, θα αντιδράσει και θα ζητήσει το δίκιο του. Και όταν εμφανίζεται αυτη η παραχαϊδεμενη ομαδουλα και τους χαρακτηρίζει ως ρατσιστές, ενώ αυτοι, που πάντα βρίζουν και σνομπάρουν τον Έλληνα ως φωτεινοί παντογνώστες δεν είναι, η μονη πιθανή εξέλιξη ειναι να μετασχηματιστούν λοιπόν σε πραγματικους ρατσιστές και κατ' επέκταση χρυσαυγίτες, έτσι ώστε να δώσουν το μήνυμα ότι όχι μονο "δε θέλουν άλλους ξενους" αλλά κυρίως "δε γουστάρουν αυτούς που  υπαρασπίζονται τους ξένους" με τέτοιο κομπλεξικό και αδικαιολόγητο τρόπο.

  Ο Ελληνικος λαός όπως και όλες οι μάζες βασίζεται στην αντίδραση και όχι στη δράση. Αν λοιπόν εμφανιστεί κάποιος και κανει μια εντονη δράση βουτηγμένη στην υπερβολή και το συστημα την ανεχθεί και την καθαγιάσει λοιπόν συνειδησιακά, η μάζα ή ο λαός να θέλετε, αυτομάτως θα πάει στην άλλο άκρο για να το ισορροπήσει. Ειναι ενας απο τους λογους που δεν επιθυμώ το ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση. Γιατί μετά θα έχεις καθαγιάσει στη συνειδηση του κόσμου και τη παρουσία της Χρυσης Αυγης στη βουλη, ως τη μόνη απάντηση στις υπερβολές που προωθεί και υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.    

  Και η νομιμοποίηση αυτή θα είναι για πάντα...

Προβλέψεις

  Η πολιτική αστάθεια στην ελληνική επικράτεια θα χρησιμοποιηθει σαν καταλύτης για την δημιουργία δύο υπο-ζωνών στην ευρωζώνη. Ο αντιπαραγωγικός αλλά τουριστικός και γεωστρατηγικός νότος από τη μια και ο παραγωγικός αλλα περιβαλλοντολογικά πιο βαρύς και σκληρός βορράς από την άλλη. Η Γερμανία θα προβεί σε κινησεις υπο τη μορφή δηλώσεων επιθετικού χαρακτήρα σπρώχνοντας με αυτόν τον τρόπο τον υπό συναισθηματική φόρτιση ελληνικό λαό να ψηφίσει, από αντίδραση, αντιευρωπαϊκές δυνάμεις. Επιθυμεί την δημιουργία πρόφασης για να πάρει την σκληρή θέση (ως Ευρώπη και όχι μονο ως Γερμανία) σε αρχικό στάδιο της απαίτησης εξόδου της Ελλάδας από την ΟΝΕ, σε δεύτερο στάδιο μετά από μια υποτιθέμενη μεν, αλλά προσχεδιασμένη δε, υποχώρηση προς στην σύσταση δημιουργίας ενός νομίσματος ενδιάμεσου μεταξύ της παραμονής στο Ευρώ και της φυγής στη Δραχμή (μετά της εξόδου από την ΟΝΕ), δηλαδή μιας ευρω-δραχμής.

  Το παράδειγμα της Ελλάδος θα εφαρμοστεί στις υπόλοιπες χώρες του νότου και απο την ευρω-δραχμή, ευρω-πεσσέτα κτλ θα καταλήξουμε σε ευρώ του νότου και ευρώ του βορρα. Ενός νομίσματος που θα έχει τα χαρακτηριστικά εθνικού νομίσματος αλλά πλήρως εξαρτημένο από το παλαιό βαρύ και ακριβό Ευρώ. Οι ισοτιμίες αυτών θα καθορίζονται πάντα και μόνο σε σχέση με το Ευρώ (του βορρά) όπως και οι τιμές όλων των εισαγώμενων προϊόντων (κυρίως πρώτης ανάγκης). Η ευρωδραχμή θα έχει την ιδιότητα να υποτιμάται και να κόβεται από τη τράπεζα Ελλάδος αλλά στην ουσία τις εισαγωγές θα τις κάνουμε μέσω Ευρώπης. Θα αγοράζει ο Βορράς δηλαδη το προϊόν και εμεις θα το εισάγουμε από αυτούς στη τιμή που θα αποφασίζουν αυτοί, πληρωτέα σε ευρω-δραχμές. Εμείς θα συμφωνούμε σε αυτη τη κατάσταση γιατι διαφορετικά το κόστος εισαγωγής απευθείας απο τη χώρα εξαγωγής θα ειναι πολύ μεγάλο.

Γιατί όμως όλα αυτα;

Δεν συμφέρει προφανώς τον αξονα του βορρά να δημιουργηθει κλίμα αλληλεγγύης μεταξύ των δυο αυτών ζωνών, απαιτώντας έτσι από τους πολίτες των χωρών τους να αποδέχονται τα οικονομικά πακέτα βοήθειας προς τους νότιους χωρίς διαμαρτυρία. Και αυτοί θα έχουν να αντιμετωπίσουν τον λαό τους στις κάλπες και τα μηνύματα που παίρνουν μέχρι στιγμής δεν είναι θετικά. Η δημιουργία του λεγόμενου ευρω-ομολόγου δεν ειναι τυχαίο οτι ενώ αποτελούσε από την αρχή την πιο συμφέρουσα λύση για όλους, αναβλήθηκε και παρέπεσε στα συρτάρια των Βρυξελλών. Η εκλογή Hollande στη προεδρία της Γαλλίας, σημαίνει πως η Γαλλία από εδώ και στο εξης θα κοιτάξει περισσότερο και αυτη τα δικά της συμφέροντα εν μέσω της κρίσης παρά τα Ευρωπαϊκά, τα οποία τη τελευταία 5ετία είχαν καταλήξει να ταυτίζονται με τα Γερμανικά. Η λύση του ευρω-ομολόγου σε συνδιασμό με τη δημουργία ενος δεύτερου ευρώ άλλης ταχύτητας για το νότο θα βοηθήσει την σταθεροποίηση της Γαλλικής οικονομίας και θα απαλλάξει τον Βορρά από την διαχείριση μιας κρίσης που δειχνει να μην έχει τέλος.

Εντός της Ελλάδας μια κυβέρνηση της Αριστεράς, θα αναγκαστεί να υποχωρήσει στις θέσεις της άμεσης μονομερούς καταγγελίας και κατάργησης του μνημονίου και αυτό υπό τη δικαιολογία ότι υποχώρησε δίνοντας απλά λίγο χρόνο ή αναβάλλοντας τη καταγγελία για κάποιους μήνες,μετά από τη συμφωνία που εκλεισε με τα υπόλοιπα κόμματα για να καταστεί δυνατός ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας. Τέτοιες αλλαγές στη στάση ενος κομματος που αναλαμβάνει την εξουσία ξαφνικα υπο το μανδύα του μεσσία, δεν ειναι καινουργιες στην πρόσφατη ιστορία μας πραγμα που αποδεικνυει οτι ο λαός δε θα αποδοκιμάσει αυτη τη στάση. Όπως κάποτε οι κορώνες περί εξόδου από την ΕΟΚ και ΝΑΤΟ αντικαταστάθηκαν με τις υπογραφές για τα πακέτα Ντελόρ και την επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ τη δεκαετία '80, έτσι και σήμερα η κυβερνώσα αριστερά θα κανει μια στρατηγική μετατόπιση ή οποία πιθανώς να παρουσιαστεί και ως νίκη.

Μετατόπιση στην οποια θα επενδύσει η Γερμανία και οι κύκλοι που επιθυμουν την Ελλαδα είτε εκτός ευρω να λειτουργεί ως παράδειγμα προς αποφυγή, είτε με την Ελλάδα με μιας μορφής ευρω-δραχμής ανοιγοντας και πάλι το δρόμο για μια νέα πολιτική απαγκίστρωσης. Απαγκίστρωσης όχι της Ελλάδας από το μνημόνιο, αλλά του Βορρά από τον σπάταλο και αποδιοργανωμένο νότο.