Σεβασμό...

Απόγευμα Κυριακής.
Ανοιξιάτικες τεμπέλες της φύσης στα πρόσωπα όλων. Χαρούμενοι, λυπημένοι, διστακτικοί, απερίσκεπτα αισιόδοξοι, όλοι είναι καθηλωμένοι στη σκιά μιας ανάγκης, δίχως όνομα, δίχως αιτίαση, δίχως σκοπό. Τα ποτά της προηγούμενης μέρας ακόμα ενίσχυαν ακόμα περισσότερο αυτήν την εσωτερική του τάση προς την ανούσια παρατήρηση. Έστριψε ένα τσιγάρο, το άναψε, έβγαλε το σπιράλ σημειωματάριό του και άρχισε να καταγράφει τις σκέψεις του μονολεκτικά.

Ζαλάδα
Ύπνος
Ξύπνιος
Ελεύθερος
Απαιτώ Σεβασμό

Χαμογέλασε ειρωνικά

"Αηδίες, ψιθύρισε, ανακυκλώνουμε τις ίδιες ιδέες αιώνες τώρα, η εξέλιξη φαντάζει σαν ένα σύντομο μονοπάτι με πολλές στάσεις. Για εμάς τη νέα γενιά τι μπορεί να έχει νόημα; Ήμασταν παιδιά, ενηλικιωθήκαμε και ακόμα δεν ξέρουμε τι θέλουμε"

Το μάτι του ξέφυγε σε ένα ζευγάρι που φιλιόταν λίγο πιο πέρα. Αναρωτήθηκε αν ο ένας γνωρίζει τα μυστικά του άλλου και νοιώθουν οικείοι ή απλά αφήνονται στο πρόσκαιρο πάθος. Πόσα ψέματα μπορεί να της έχει πει για να του δοθεί; Πόσες ανασφάλειες του κάλυψε δολοπλοκώντας για να τον τυλίξει; ΄

"Αηδίες, ψιθύρισε, ο κάθε άνθρωπος έχει ένα καλομελετημένο σχέδιο που βασίζεται στις εμπειρίες του για να "ρίξει" αυτόν που του γυαλίζει. Ο κυνηγός οπλίζει το τόξο του πάντα με τα ίδια βέλη άσχετα με τη ποιότητα του θηράματος, θα πεί τις ίδιες φράσεις, θα πάρει τις καλομελετημένες του γκριμάτσες, θα προχωρήσει με προσεκτικές κινήσεις προς την εκπλήρωση του στόχου. Το κάθε θήραμα θα αφήσει τα βέλη να την χτυπήσουν εξαρτώμενη από τις ανασφάλειες και τη ψυχολογική της κατάσταση. Θα δώσει τις απαντήσεις που δίνει πάντα είτε της αρέσει ο κυνηγός είτε όχι, θα είναι ευγενική για να μη τη κακοχαρατκηρίσουν, θα πει ψέματα για να μεν εκθέσει πρόσωπα και καταστάσεις. Ομιχλώδες το τοπίο φίλε μου"

Συνέχισε να γράφει ασυνάρτητες λέξεις στο σημειωματάριο

Σεξ
Βία
Χάος
Καταπίεση
Απαιτώ Σεβασμό

Η προσοχή του αποσπάται από φωνές και γαυγίσματα. Ένας 60χρονος άνδρας κλώτσαγε με μανία ένα σκυλί βρίζοντας, επειδή το σκυλί τόλμησε να περάσει από μπροστά του και να μπλεχτεί στα πόδια του. Οι περαστικοί κοιτούσαν γελώντας. Το σκυλί ξεσπάει σε λυγμούς από το πόνο, αλλά ο μεγάλος άνδρας συνεχίζει να το κλωτσά και να το υβρίζει. Οι περαστικοί σχολιάζουν "πρέπει να γίνει κάτι επιτέλους με αυτά τα σκυλιά, παντού αδέσποτα". Τους ενοχλεί η συνύπαρξη με όλα τα άλλα πλάσματα του θεού και αυτοί ως καλοί χριστιανοί δεν χάνουν την ευκαιρία να δείξουν την ανωτερότητα της ανθρώπινης φυλής. Κλείνει το σημειωματάριο και γρήγορα πηγαίνει προς τον τόπο του εγκλήματος, να σταματήσει τη βαρβαρότητα.

-Συγνώμη κύριε, αλλά δεν νομίζω πως χρειάζεται να κλωτσάτε και να βρίζετε ένα ον που δεν σας καταλαβαίνει.
-Πάρε δρόμο ρε, τι σε νοιάζει εσένα;
-Με ενοχλεί αυτό που βλέπω κύριε, και σας παρακαλώ να σταματήσετε
-Γιατί δικός σου είναι ο σκύλος ρε; ότι δεν παίρνει από λόγια τρώει ξύλο
-Όχι αλλά αυτό δε σημαίνει πως δε μου πέφτει λόγος, σε παρακαλώ να σταματήσεις

Ο μεγάλος και ώριμος άνδρας συνεχίζει να κλοτσάει το σκυλί το οποίο έχει ξαπλώσει στο έδαφος και από τον πόνο, ίσως από εσωτερικές πληγές, δεν μπορεί να κουνηθεί, να απομακρυνθεί από τον υποτιθέμενο προστάτη του άνθρωπο.

-Δεν θα στο ξαναζητήσω ευγενικά. Σταμάτα.
-Δε κατάλαβα μικρέ, λογαριασμό θα σου δώσω; Άντε χάσου μη σε αρχίσω και εσένα στις κλωτσιές

Αυτός ο άνθρωπος είναι το πρότυπο του γιου του. Είναι πρότυπο για άλλους ανθρώπους. Είναι σίγουρα ένας από αυτούς που διαδηλώνουν στο δρόμο για την παιδεία και τα δικά μου δικαιώματα. Είναι ένας από αυτούς που κλείνουν τις δημόσιες υπηρεσίες για να διαμαρτυρηθούν που θα αρθεί η μονιμότητά τους και το δικαίωμα τους στο επ άπειρον αραλίκι ενώ εγώ πρέπει να σπουδάζω και να πληρώνω τα δικά του γαμησιάτικα

Τον άρπαξε από το γιακά και τραβώντας τον μακριά από το σκυλί τον κοίταξε με απάθεια μέσα στα μάτια αφήνοντας λόγια συγκροτημένης οργής

-Θα μου δώσεις λογαριασμό γελοίε.

Η πρώτη γροθιά του ήταν γρήγορη. Ο μεγάλος άνδρας γονάτισε στο έδαφος. Άρχισε να τον κλοτσάει θυμούμενος τις κλοτσιές που έριχνε στο σκυλί. Ναι ήταν ένας άνθρωπος που τις έτρωγε τώρα. Αλλά τι διαφορά είχε αυτός από το σκυλί;

Οι περαστικοί κοιτούσαν τρομοκρατημένοι, άπραγοι και πάλι αλλά πάντοτε σχολιάζοντας "Πρεζάκιας είναι. Τι θα γίνει με αυτούς επιτέλους; Έχει γεμίσει ο τόπος"

Αμήχανα ο άνδρας κοίταξε τον νεαρό και φώναζε προσπαθώντας να απομακρυνθεί

-Ένα κωλόσκυλο ήταν ρε μαλακισμένο πώς κάνεις έτσι, θα μας σκοτώσεις κόλας;

Κοίταξε τον υπερήφανο άνθρωπο που τώρα σέρνονταν σαν σκουλήκι και φώναζε σαν να του έκλεβαν τη περηφάνια του. Στάθηκε πάνω του αφήνοντας τη σκιά του να τον καλύψει κοιτώντας τον περιφρονητικά

"ότι δεν παίρνει από λόγια τρώει ξύλο"


Λίγες λεπτά αργότερα και αφού η σκηνή βυθίστηκε στο παρελθόν, ξεχασμένη πια από όλους έγραψε στο σημειωματάριο

"Όπου δε πίπτει λόγος πίπτει ράβδος
Άλογα όντα, προστάτες της φύσης
άνθρωποι, εικόνα και ομοίωμα του Θεού-πατέρα τους
Ότι δε παίρνει από λόγια, τρώει ξύλο
προστάτες, τσομπανόβλαχοι

Σταμάτησε να γράφει. Δεν του άρεσε η τελευταία φράση. Τη μουντζούρωσε και έγραψε

Κομπλεξικά ανθρωπάκια
δείχνουν το ποιόν τους και τη δύναμή τους
εκεί που τους παίρνει
Κομπλεξικά ανθρωπάκια
πολεμάτε για εμάς αλλά κάθεστε στις θέσεις μας
κοιμάστε στα σπίτια μας
τρώτε το φαί μας
μισείτε τη φωνή μας
αλλά αγωνίζεστε για τη προστασία των ελευθεριών μας
ενώ δεν είστε ικανοί ούτε ένα σκυλί να προστατέψετε
Υποκριτές, Υποκριτές

Συμπλήρωσε και πάλι με κάποιες ασυνάρτητες λέξεις

Ξύπνιος
Ελεύθερος
Σεξ
Πάθος
Τζόγος
Αχαριστία
Βία
Χάος
Κόμπλεξ
Απαιτώ Σεβασμό

Σεβασμό...