Τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα

Όσοι περιμένουν πομπώδεις λέξεις που θα βρίζουν το "σύστημα" ας μην διαβάσουν παρακάτω.
Όσοι θα διαβάσουν το κείμενο αυτό μόνο και μόνο για να βρούν νέα μασημένη τροφή για να ανακυκλώσουν και να χρησιμοποιήσουν για εντυπωσιασμό σε προσωπικές τους αντιπαραθέσεις ας μην διαβάσουν παρακάτω.
Όσοι κρατούν σφιχτά τα χαλινάρια της προσωπικής τους απελευθέρωσης, όσοι με μανία κρατουν τις παρωπίδες τους μέσα στην ασφαλή ασάφειά τους ας μην διαβάσουν παρακάτω.

Σήμερα λοιπόν βιώνουμε επισόδεια, ανταρτοπόλεμους, ζωντανές αναμεταδώσεις από γενναίους δημοσιογράφους, δακρυγόνα, αποπνικτικές καταστάσεις όλα αυτά σαν αντιχήσεις μιας "δολοφονίας" ενός παιδιού από ένα όργανο, από έναν εκπρόσωπο της "δημόσιας τάξης".

Πως γίνεται λοιπόν ένας μπάτσος να σήκωσε το όπλο του και να πυροβόλησε προς έναν άνθρωπο; Είτε πυροβόλησε στο ψαχνό είτε πυροβόλησε προειδοποιητικά και η σφαίρα εξοστρακίστηκε και θανάτωσε το παιδί το ερώτημα είναι γιατί πυροβόλησε εξ αρχής το "όργανο της τάξης"; Τη στιγμή που μέχρι χθές φωνάζανε ότι οι νόμοι που υπάρχουν είναι τόσο αυστηροι που στην ουσία είναι απροστάτευτοι από τους εισβολείς επειδή δεν του επιτρέπεται να πυροβολήσουν..

Πως γίνεται σαν αντίδραση του γεγονότος αυτού να βγαίνει στο δρόμο σε όλη τη χώρα πλήθος κόσμου και να αρχίζουν να "διαδηλώνουν" δηλαδή για τη σημερινή εποχή να σπάνε, να καίνε, να εκτοξεύουνε μολότοφ, να εισβάλουνε σε κτήρια και άλλα τέτοια όμορφα πράγματα.

Αυτός είναι ο πολιτισμός μας κύριοι. Τα γεγονότα πλέον είναι οι προσωπικές απόψεις των δημοσιογράφων, η οργή αυτών που ψάχνανε μια αφορμή για να τα κάνουν όλα γυαλιά καρφιά είναι πλέον η "οργή λαού" και οι μανιακές αντιδράσεις ανεκπαίδευτων οργάνων της τάξης, ανθρώπων που εδώ και 30 χρόνια αποτελούν απλά στρατό ψηφοφόρων δηλαδή δημόσιων υπαλλήλων αποτελούν αντιδράσεις του "κράτους", του "συστήματος"..

Θα σας πω λοιπόν τι φταίει σε αυτή τη χώρα.
Φταίει αυτό που φταίει και σε όλες τις "πολιτισμένες" χώρες της δύσης.
Φταίει ότι μας κυβερνούν, μας καθοδηγούν επαγγελματίες πολιτικοί.
Τι είναι ο πολιτικός; Τι ειδικότητες έχει; Τι εργαλεία έχουν; Τι ικανότητες; Τίποτα. Μόνο ειδίκευση στα λόγια. Φταίει λοιπόν ότι αφήνουμε τους πολιτικούς που στην ουσία είναι ανεπάγγελτοι και ανειδίκευτοι να μας καθοδηγούν.
Φταίει το ότι η επαφή μας με τον έξω κόσμο έρχεται αποκλειστικά από ένα κουτί που εκπέμπει μασημένη τροφή, μασημένες απόψεις, έτοιμα συμπεράσματα, καλλιέργημένες σκέψεις, πολιτικά ορθή πλαστική γνώση.
Και εμείς οι πανίσχυροι πολίτες, με τα τόσα δικαιώματα και τα τόσα καθήκοντα τι κάνουμε; Διαλέγουμε στρατόπεδα και τα ακολουθούμε πιστοί, φανατισμένα, με σθένος και με αδιάκοπη μανία για το δίκαιο της ομάδας μας.

Πότε ο "μπάτσος" δεν ήταν γουρούνι ρε παιδιά;
και
Πότε ο κουκουλοφόρος των εξαρχείων δεν ήταν απλά ένας τελειωμένος χασικλής που βγάζει τις κάβλες τους με το να κάνει ζημιές;

Απλά σήμερα ο κουκουλοφόρος έγινε ο ήρωας μιας λανθασμένης (μόνο στην Ελλάδα-παγκόσμιο φαινόμενο) αριστεράς, μιας "εξεγερμένης νεολαίας" του φραπέ, αγανακτισμένης μεν για τη κατάσταση αραγμένης δε στο καναπέ της. Όταν εμείς ερχόμαστε και λέμε "η νεολαία σπάζοντας μια βιτρίνα δίνει μήνυμα" όταν εμείς λέμε "τι να κάνει ο μπάτσος να μην αμυνθεί", τι και ποιόν δικαιολογούμε;

Πώς να πάνε "καλά" τα πράγματα όταν εμείς το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να διαλέξουμε στρατόπεδο;

Όχι, να μη διαλέξουμε στρατόπεδο. Η ζωή δεν είναι χολυγουντιανή ταινία με cheesy σκηνικά και εκφράσεις. Πρέπει να δουμε το τι συμβαίνει μεσα στη γενικότητα των γεγονότων.
Ο τσαμπουκάς, ο ανεκπαίδευτος, ο κοιμισμένος μπάτσος είναι ταυτόχρονα θύμα και θύτης. Το ίδιο και ο κουκουλοφόρος. Είδατε πως το βουλώσανε όλοι οι πολιτικοί; Που είναι οι ηρωικοί συνασπιστές, οι πολιτικοί εκμεταλλευτές ψηφοθήρες;
Χρειάζεται εξαγνισμός φωτιάς.
Αν ο λαός νιώθει οργή, ας την εκφράσει. Ας βγεί στους δρόμους να σκοτωθεί. Αν δεν νιώθει οργή, ας κάτσει σπίτι του.
Οι απόψεις είναι πάντοτε ΔΡΑΣΕΙΣ και όχι ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ. Και η δικιά μας κοινωνία το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να αντιδρά. Παθητική αντίδραση. Δεν γίνεται να εκφράζεις άποψη από τον καναπέ σου, απο τη τηλεόρασή σου, στο καφέ σου.
Αυτό συμβαίνει σε αυτή τη χώρα. Ζούμε στην εποχή της αντίδρασης. Σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση της αντίδρασης. Της σαπίλας. Δε φταίει ο μπάτσος. Δε φταίει ο κουκουλοφόρος. Δε φταίει ο δημοσιογράφος. Φταίμε εμείς. Που τους ανεχόμαστε και όταν ξεχυλίζει το ποτήρι, ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ.

Ξεχνάμε όμως τη δράση. Τη πρωτοβουλία. Τη ΑΤΟΜΙΚΗ δραση.
Όχι στη μαζοποίηση. Όχι στα πρόβατα. Βγείτε από την ηλίθια άποψη-κατάσταση του "διαφωνώ άρα πάω σε πορεία".

Διαφωνείς; Δρας αναλόγως. Δεν περιμένεις να σκοτωθεί ενας 15χρονος για να αντιδράσεις. Για να έχεις μια πρόφαση.
Είναι σικ και πολυφορεμένο το να λέμε "αλλάζεις τον εαυτό σου για να αλλάξεις τη κοινωνία σου"

Ε ας το κάνουμε επιτέλους.
Δεν γίνεται στο έτος 2009 να συμπεριφερόμαστε και να κινούμαστε και να σκεφτόμαστε λες και ζούμε στο 74 σα καθυστερημένα παιδάκια με κομπλεξ κατωτερότητας.

Δράστε. Κινηθείτε αναλόγως. Προσαρμοστείτε.

Όχι στην αντίδραση. Η αντίδραση, η μαζοποίηση, η στρατοπεδοποίηση, είναι απλά μια δικαιολογία για να μην νοιώθουμε ενοχές. Για ποιον άλλο λόγο μπορεί σε αυτή τη κωλοχώρα να υπάρχουν άνθρωποι που ενώ υποτίθεται έχουμε δημοκρατία μιλάνε για "αριστερά και δεξιά".

Υπάρχει και η άλλη λύση.Έχουμε το παρακράτος της αστυνομίας να σφάζεται με το παρακράτος των δήθεν αντεξουσιαστών. Αφήστε τους να σφαχθούνε, και από τη καταστροφή να ελπίσουμε σε κάτι νέο.. αλλά δε νομιζω να το θέλει κανείς αυτό.. κρίμα.


Απλά λίγες σκόρπιες σκέψεις..