Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Προς Δεξιους, Αριστερούς ή Αγανακτισμένους

Βασική ανάγκη μας ειναι αυτή της επιβίωσης.


H τυφλή  όμως πίστη στη αιωνιότητα της Ελλάδας, δεν αρκεί. Δεν γινεται να συντηρούνε οι Έλληνες τον μυθο ότι "πάντοτε τα καταφέρνουμε στο τέλος". Αυτη η νοοτροπία ενώ ανήκουμε στα αιώνια έθνη, υπάρχει μόνο το τελευταίο αιώνα. Πιο αιώνιος κανόνας όμως, είναι το ότι όποιος θέλει να επιβιώσει πρέπει να παλέψει. Ουδεποτε άλλοτε στην ιστορία μας δεν "αράξαμε" περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Αυτη ειναι η κληρονομιά της προηγούμενης αποτυχημένης γενιάς. Ο θεός ανασταίνει αυτους που το αξίζουν και όχι τους Έλληνες επειδή απλά, "οι Έλληνες ποτέ δε πεθαίνουν".

 Η τζαμπα μαγκιά είναι το βασικό χαρακτηριστικό μας σημερα και ενω συμφωνώ στην ανάγκη ενός συνεχούς αγώνα, διαφωνώ κάθετα στη γενικευμένη συμπεριφορά αδιαφορίας, πεισματικής άρνησης αποδοχής για τα πάντα, συμπεριφορά που κυριαρχεί με θρησκευτικό φανατισμό στους σύγχρονους αγωνιστές. Θέλει δουλειά και αίμα αδέρφια και όχι μαγκια και ατάκες-συνθήματα, θέλει στρώσιμο και πραγματική θυσία και όχι απλά υπομονή και θρασυδειλία όποτε ευκαιρήσουμε. Θέλει πόλεμο και όχι απλή κοντρα.  Να αντιλαμβάνεστε τι ζητάτε και όχι απλά να το θεωρείτε ηρωικό και δοξασμένο αυτό το χρέος σας.

Όλοι μας πρέπει να σκεφτουμε: Δεν υπάρχουν μέσες καταστάσεις. Ή θα το βουλώσουμε και θα κάνουμε ακριβώς αυτο που μας λένε ή θα αποτινάξουμε πλήρως αυτά που μας βαραίνουν και μόνοι μας θα αναλάβουμε τη ευθύνη των αποφάσεών μας. Οι καιροί είναι τρομεροί.

Θα αργήσει, δυστυχώς, η ώρα που οι αδιάφοροι, λογω της αηδίας τους με τη πολιτικη, ίσως αποφασίσουν να τιμήσουν με το ενδιαφέρον του διαλόγου τους, τον πολιτικό κόσμο. Ας μην εθελοτυφλούμε όμως κι ας ανοίξουμε τα μάτια, τα δικά μας μάτια, και ας κοιτάξουμε το χαος που βρίσκεται έξω απο το καθυσηχαστικό αχυρένιο σπίτι μας. Το χάος στο οποίο μόνοι μας επιλέξαμε να έρθουμε εμπιστευόμενοι προφανέστατους και πρωτοκλασάτους ψεύτες. Ας αποδεχτούμε το πόσο ηλίθιοι ήμασταν μεχρι τώρα και ας εφεύρουμε έναν νέο τρόπο αντιμετώπισης. Ο Έλληνας βρίσκει λύσεις και για αυτο δε πεθαίνει ποτέ. Δεν τον σώζουν οι αρχαίοι θεοί του, ούτε του δίνει τη λύση ο τελολογικός μετέπειτα θεός του. Μόνος του το κάνει, με προσπάθειες, πολύ κόπο και θυσίες.

Έννοιες που έχουμε υποτιμήσει τόσο οι σημερινοί Έλληνες, που νομίζουμε πως ζούμε υπό αυτο το τρίπτιχο, στις καθημερινά γεμάτες καφετέριες. Αποφασίζουμε λοιπόν τι θέλουμε γνωρίζοντας πρώτα όχι τα πολυσυζητημένα δικαιώματα και κεκτημένα μας, αλλά κυρίως τα καθήκοντα και τις συνέπειες των επιλογών μας.  Πράγμα που συχνά παρουσιάζεται σαν φόβητρο ή εμπεριέχεται σε φοβερά και τρομερα διλλήματα. Κι όμως, απλά έτσι λειτουργεί ο Κόσμος. Και εμεις, μη αποδεχόμενοι τη φυση των πραγμάτων και την πραγματικότητα της ροής των γεγονότων μένουμε καί αδρανείς καί φοβισμένοι αντί να ασπαστούμε το παρόν και να διευθετήσουμε τι μέλλον με απόλυτη αποφασιστικότητα, έχοντας γνώση του ρίσκου. Μόνο αν αναλογιστουμε αυτα, όχι απλά θα πάρουμε τη σωστή απόφαση, αλλά θα βρούμε και τη λύση.

Μια εύστοχη ίσως παρατήρηση ειναι πως σήμερα, σε αντίθεση με άλλες ιστορικές περιόδους, δεν εχουμε αυτοεκτίμηση. Δεν εκτιμήσαμε ποτέ τα όσα είχαμε κατακτήσει και αρκεστήκαμε στις ευκολες λύσεις, στα μεγάλα λόγια, στους χαρισματικούς επικοινωνιακά ηγέτες, σε αυτους με τις καλυτερες διασυνδέσεις, σε αυτούς με την όμορφη εικόνα και κατ' επέκταση μεταφέραμε αυτό το πρότυπο στις ζωές μας. Με αυτο το τρόπο μεταφέραμε την δυσοσμία αυτη στη προσωπική μας οπτική απέναντι στη ζωή, την κοινωνία και το χειρότερο απέναντι σε ότι χαρακτηρίζοταν, μεχρι και από τη προηγούμενη γενιά, ως αξία.

Πόσες φορές σε μια συζήτηση υπερήφανα αναφερθήκαμε στο βύσμα μας ή πόσες φορές αντιμετωπίσαμε με κάποιο κόλπο τις πρακτικές δυσκολίες μας; Πόσες φορές το θεωρήσαμε αυτό μαγκιά; Και πόσες φορές μια τέτοια αντιμετώπιση θεωρήθηκε όχι απλά φυσιολογική, αλλα το να πράξεις το αντίθετο, δηλαδή το μέχρι χθές δίκαιο και σωστό, τρέλλα; Παρόλα αυτά μπορεί να υπερηφανευόμασταν αλλά στη πραγματικότητα ξέραμε πως ξεπουλούσαμε το είναι μας, τη ψυχή μας και τέλος την ύπαρξή μας σαν ανεξάρτητα και ελεύθερα όντα. Φτάσαμε απόγονοι βράχων να νιώθουμε υπόχρεοι στο κάθε φελό είτε αυτος ήταν βουλευτής, είτε παράγοντας, είτε γνωστός γνωστού.

Χρειαζόμαστε μια τρομακτική αλλαγή. Η οποία θα βασίζεται στο να αποτινάξουμε αυτές τις συνηθειες. Να ανακτήσουμε την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την ψυχή μας και το Είναι μας. Μόνο τοτε θα θυμηθούμε τη πραγματική αναγκη της ανθρώπινης ψυχής για την αρετή,το ήθος και την αλήθεια. Μια νέα ύπαρξη που ο θεμέλιος λίθος της θα ειναι ο σεβασμός. Μόνο τότε θα αποκτήσουμε την αυτοπεποίθηση ή το ηθικό που χρειάζεται για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το δίπολο/φόβητρο που ανεφερα πριν, με γενναιότητα και καινοτόμο σκέψη.

 Οι λύσεις είναι δικές μας, αν τις σκεφτουμε εμείς οι ίδιοι. Κανένα ξένο πρότυπο δε θα μας δώσει πίσω τη ταυτότητά μας. Και αυτή η ταυτότητα δεν εχει ουδεμία σχέση με τη μετριότητα που μας χαρακτηρίζει πλήρως τον τελευταίο αιώνα. Μονο τότε θα γνωρίσουμε άμεσα το τί πρέπει να κάνουμε τόσο ως μονάδες όσο και ως μέρη του συνόλου, τόσο ως άτομα όσο και ως κοινωνία.

 Ωραία τα σλογκαν, ωραία και τα συνθήματα αλλά καιρός να τελειώνουμε με αυτην την εποχή. Αναλογηστείτε: Οι γονεις μας και οι γονεις τους ακολουθούσαν αυτον που είχε το καλύτερο συνθημα, άσχετα με το τι τρόπο ζωής πρότεινε με το παράδειγμά του. Και οι άλλοτε για εμάς βάρβαροι ξαφνικά και αυτοί ονειρεύονται και αυτοί έχουν ψυχή και αυτοί έχουν φιλότιμο και αυτό γιατί η οργάνωσή τους, η μεθοδικότητά τους και η γνώση τους επι των πραγμάτων είναι τόσο λεπτομερειακή που απ'αυτήν θα εμπνεόταν και ο Πλάτωνας ακόμα, γράφοντας μια δεύτερη Πολιτεία. Φτάσαν εκεί που φτάσαν γιατι εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τις γνώσεις, τα μαθήματα και τα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων, των οποίων το όνομα δυστυχώς εκ των πραγμάτων φαίνεται να καπηλευτήκαμε. Ποιός άλλος εκτός από εμάς με τόση μανία είτε προσπαθούμε να αποδείξουμε πως είμαστε απόγονοί τους, είτε προσπαθουμε να τους υποβαθμίσουμε για να βγούμε πιο εξελιγμένοι.  Για αυτό καπηλευτήκαμε, λοιπόν. Σνομπάροντας και υποβαθμίζοντας τους αντιπάλους μας απλά στηνόμαστε μόνοι μας στο τοίχο. Ας πάρουμε σοβαρά επιτέλους τη κατάσταση.  Ας μετρήσουμε τη σκιά μας πρωτού δρασκελήσουμε προς το μέλλον. Τα μεγάλα λογια και τις βαρύγδουπες δηλώσεις ας τις αφήσουμε για αυτους που ζουν μονο για το θεαθήναι, τη ψήφο, τον κλεμένο πούστικα κερδισμένο πλούτο.

Εμεις ουτε καλύτεροι μπορουμε αυτοι τη στιγμή να λέμε πως είμαστε ούτε "μολών λαβέ" να φωνάζουμε με περρίσεια μαγκιά, προφανώς γιατί μιλάμε εκ του ασφαλούς. Γιατί δε γνωρίζουμε, δε ξέρουμε, κι ούτε θέλουμε να μάθουμε τι συνέβη και τι συμβαίνει γύρω μας. Δεν γνωρίζουμε τους εαυτούς μας και πολύ περισσότερο δεν έχουμε γνώση των αδυναμιών μας. Οι 300 σπαρτιάτες των Θερμοπυλών, ήταν βέβαιοι τόσο για τις ικανότητές τους όσο και για το τέλος που τους περίμενε. Και το αποδέχτηκαν αυτό το τέλος πρίν έρθει, με όλο τους το είναι, και το μήνυμα  θα εκπέμποταν εκεινη τη στιγμή και στο πέρασμα των αιώνων. Εμείς; Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τις ζωές μας για την ελευθερία μας και την ανεξαρτησία μας τώρα που έχουμε πράγματα να υπερασπιστουμε; Ή αυτό θα γίνει μόνο όταν δε θα υπάρχει άλλη λύση αφου θα τα έχουμε χάσει όλα πρώτα;

Αυτη η νοοτροπία μας εφερε εδώ. Κάποια μέρα θα το αντιληφθείς και εσύ ξένε, και όλοι οι άλλοι. Αναλάβαμε όλοι σαν μονάδες, το ρόλο του σημαντικού στο χωριό μονο και μόνο για να κανουμε τον αγώνα του πεζοδρομίου για το κάθε πολιτικό αρχηγό. Τον αρχηγό και γενικά τους αρχηγούς που εδώ και 80 χρονια σου πουλανε ιδεολογικα επιχειρηματα για να σκοτώνεσαι με τον συγκάτοικό σου. Αντί να τους διαολοστείλεις τότε, τους διαολοστέλενεις τώρα χωρις να αναγνωρίζεις την ευθύνη σου και χωρίς να αποτάσεις την δηθεν ιδεολογία που σου έχωσαν με τεχνικές λοβοτομής. Είσαι αριστερός απλά και μονο επειδή αντιπαθείς μέχρι αηδίας τον δεξιό όχι επειδη σκαμπάζεις απο πολιτικο πολιτισμό για να αποφασίσεις. Εισαι δεξιος ή αριστερός γιατί ο προπάππους σου τότε δέχτηκε τις προτροπές και τα ψέματα καποιου μαλάκα να του πει να σκοτώσει το γείτονά του επειδή αυτός ήταν γερμανοτσολιάς ή επειδή ήταν κομμουνιστοσυμορίτης. Και εσύ τον άκουσες και αρπαξες τα κονσερβοκουτια και έσφαζες ή φόραγες κουκουλα και κατέδιδες. Η πλάκα είναι ότι 30 χρόνια πιο πίσω οι γονεις αυτών πίναν μαζί τσίπουρα και πάλι βρίζαν τους μετέπειτα κατα τύχη συντρόφους τους. Και εσύ σημερα ακολουθείς πιστά τη παράδοση, πιο πολιτσιμένα όμως είσαι και διαβασμένος ακολουθώντας πιστά τα μοτίβα είτε του αριστερού επαναστάτη είτε του δεξιού πατριώτη.

Όταν σου πετάνε θεωρίες εσυ πρέπει να αραδιάσεις πάντα τι είπε ενας γερμανός φιλόσοφος ή ένας γερμανός φασίστας για να εντυπωσιάσεις και να νιώσεις ηρωας του κομμουνισμου ή του έθνους σου αντίστοιχα. ΗΛΙΘΙΕ.

Εμένα προσωπικά δε με νοιάζει στη τελική πόσο αντιδεξιός είσαι, αλλά πόσο αριστερός είσαι. Ούτε με νοιάζει πόσο αντιαριστερός είσαι αλλά πόσο δεξιός είσαι. Γιατί αυτοί που ξέρουν όχι σε τι ταμπέλα επέλεξαν να χαρίσουν το τομάρι τους αλλά γιατί επέλεξαν να εκτεθουν με αυτή τη ταμπέλα έχουν γνώση των πραγμάτων και μπορούν τόσο να διαλεχθούν όσο και να συνεργαστούν ανα πάσα στιγμή.

Ειναι δεδομένο πως οι πολιτικοί για να πεισουν θα χρησιμοποιούν πάντοτε επιχειρήματα που θα ειναι κατα το ήμισι αληθή. Δε γινεται ομως επειδή εσυ αντιπαθείς κάποιον να απορρίπτεις αποψεις παγια αποδεκτές παγκοσμίως ανεξεραίτως ιδεολογίας. Δεν γίνεται να απορρίπτεις το δίκαιο για το περιστασιακά λόγω εποχής σωστό.

Τελειώνετε όχι μονο με τα κόμματα αλλά με τις ιδεολογίες σας! Χρειαζόμαστε οχι καινουργιους ιδεολογικους ηγέτες αλλά καινουργιες ιδεολογίες που δεν θα εχουν μεσα δάνεια από άλλες χώρες, κοινωνίες και κοινότητες. Τοσο οι πολλές διαφορετικές δεξιές όσο και οι πολυάριθμες αριστερες προτάσεις ταιριάζουν περισσότερο στις χώρες ευρωπαϊκες χώρες που εξ΄άλλου τις δημιούργησαν, παρά στην Ελλάδα. Για αυτό και εδώ περισσότερο ίσως από αλλού, υπαρχει μίσος.

Θα αντιληφθεις αυτο που σου λέω λοιπον, και εσυ και άλλοι, σε κάποια χρόνια όταν τρέχοντας όπως πάντα πισω απο τις εξελίξεις θα δεις πως ξαφνικά υπάρχουν μονο αναγκες. Οι υπερβολικες και παραλογες αναγκες και οι σοβαρες αναγκες. Ουτε δικαιώματα, ουτε καθηκοντα. Αυτα ειναι τα προϊόντα της διαχείρισης των αναγκων έτσι ώστε να υπάρχει ΜΕΤΡΟ.

Εμεις δεν εχουμε μετρο σε τίποτα. Ουτε στην ανοχή μας ουτε στην δυσφορία μας. Μαγκιές ας πουλήσουμε σε αυτους που μας φοβίζουν και μας τρομοκρατούν σαν χώρα και όχι ο ένας στον άλλον. Μπαίνουμε σε μια νέα ολέθρια και φοβερή εποχη που θα έχει νέα μετρα και νέα σταθμά. Που το χθεσινο πολιτικά ορθο θα είναι επιτακτική αναγκη να ισοπεδωθεί και η χθεσινη καφρίλα θα ειναι ξαφνικό και ισοπεδωτικό δικαίωμα. Μια εποχή έρεβους.

Τραγουδιστή που γυρεύεις τη συντρόφισσα
και τρέχεις στη τυφλή φυλακή της νύχτας και της λυσμονιάς
μη βαρυγκομίσεις αν στο άνδρο αυτό
μπροστά με τα άξια τούτα πνεύματα έφτασα και εγώ.
Η βασανιστική μας, έφερε ως εδώ μαζί σου,
λαχτάρα να μάθουμε για το φριχτό το τόπο.
Το έρεβος, όλο κι ότι άγνωστο έχει,
θα αποκαλυφθεί στα λόγια όπου μιλά ένας θεός.
Πήγαινε και για δώρο φέρε την αλήθεια στις πονεμένες τις ψυχές μας,
εσύ που καλά γνωρίζεις πως τους ανθρώπους
πρώτη και θεϊκή συντρόφισσα είναι η αλήθεια.
Κι ωστόσο ίσα με την ώρα τη καλή του γυρισμού σου,
θα στρώσουμε τη γη με δάφνες για να βαδίσεις εσύ,
για να βαδίσει η Ευρυδίκη...

Με αυτά τα λόγια δοξάζει ο Σολωμός την έννοια και την αξία της αλήθειας στο πρόσωπο της Ευρυδίκης. Ας γίνουμε λοιπόν αληθινοί

1 σχόλιο:

Δημ.Χαντζής είπε...

Εύγε,
Αυτό είναι άρθρο καθρέφτης...για τους
Ελληνες.

Δημήτρης Χαντζής